Το χρέος της Ιστορίας εξοφλήθηκε

Έπρεπε να περάσουν δώδεκα ολόκληρα χρόνια για να ξορκίσει η Πορτογαλία τους δαίμονες του 2004. Η εθνική της ομάδα, που είχε γνωρίσει την οδυνηρή ήττα στον τελικό του Κυπέλλου Εθνών Ευρώπης στην έδρα της, όταν η Ελλάδα σόκαρε όλη την ποδοσφαιρική Ευρώπη μέσα στη Λισσαβόνα, κατάφερε το 2016 να ζήσει τη δική της ιστορική δικαίωση.

Στις 10 Ιουλίου εκείνης της χρονιάς, μέσα στην καρδιά του Παρισιού και μπροστά στο κοινό των Γάλλων, η Πορτογαλία κατέκτησε για πρώτη φορά στην ιστορία της το Κύπελλο Εθνών Ευρώπης, επικρατώντας στον τελικό της Γαλλίας με 1-0 στην παράταση, χάρη στο γκολ του Έντερ.

Η μοίρα, η οποία είχε υπάρξει τόσο σκληρή το 2004, αυτήν τη φορά στάθηκε στο πλευρό των Ιβήρων, παρότι δοκίμασε ξανά τις αντοχές τους νωρίς στον τελικό. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο μεγάλος αρχηγός και ηγέτης της ομάδας, αποχώρησε τραυματίας μόλις στο 25ο λεπτό του αγώνα.

Τα δάκρυα του τότε 31χρονου άσου της Ρεάλ Μαδρίτης, που δεν άντεχε τον πόνο και την αδικία της στιγμής, συγκίνησαν το παγκόσμιο κοινό. Όμως τα δάκρυα εκείνα μετουσιώθηκαν, λίγες ώρες αργότερα, σε δάκρυα χαράς και δικαίωσης.

Οι συμπαίκτες του έμοιαζαν να έχουν πάρει έναν σιωπηλό όρκο τιμής να φέρουν εις πέρας την αποστολή, να φτάσουν στον τίτλο που τόσο πολύ επιθυμούσε ο αρχηγός τους, κι εκείνος βρέθηκε τελικά δίπλα τους, όρθιος στο πλάι του Φερνάντο Σάντος, να καθοδηγεί, να φωνάζει, να κουτσαίνει αλλά να μην λείπει από τον αγώνα ούτε στιγμή.

Ένας τελικός που είχε τα πάντα

Η βραδιά του τελικού είχε όλα τα στοιχεία ενός μεγάλου ποδοσφαιρικού δράματος. Η αναμέτρηση στο «Σταντ ντε Φρανς» ξεκίνησε με τη Γαλλία να πιέζει και να δημιουργεί φάσεις, καθώς μόλις στο 10ο λεπτό ο Αντουάν Γκριεζμάν απείλησε με δυνατή κεφαλιά, υποχρεώνοντας τον Ρουί Πατρίσιο σε εντυπωσιακή επέμβαση.

Στο 25ο λεπτό ήρθε η μεγάλη ανατροπή με τον τραυματισμό του Ρονάλντο, γεγονός που πάγωσε όχι μόνο τους φίλους της Πορτογαλίας αλλά και κάθε φίλαθλο που ήθελε να δει τον τελικό με όλους τους μεγάλους πρωταγωνιστές παρόντες.

Η είσοδος του Ρικάρντο Κουαρέσμα έδωσε νέα πνοή στην ομάδα του Σάντος, όμως η Γαλλία εξακολουθούσε να έχει την υπεροχή. Ο Μουσά Σισοκό στο 34ο λεπτό έφτασε κοντά στο γκολ, όμως ο Πατρίσιο είχε και πάλι απάντηση.

Στο 38ο λεπτό, η Πορτογαλία, ακόμη σε φάση προσαρμογής μετά την αποχώρηση του αρχηγού της, έδειξε τα πρώτα επιθετικά της σημάδια, όμως οι Νάνι και Αντρέ Σίλβα δεν κατάφεραν να βρουν στόχο.

Στρατηγικές αλλαγές και απάντηση στο γαλλικό σφυροκόπημα

Στο δεύτερο ημίχρονο, ο Ντιντιέ Ντεσάμπ αποφάσισε να ενισχύσει την επιθετική του γραμμή, περνώντας τον Κίνγκσλεϊ Κομάν αντί του Παγέ στο 58ο λεπτό. Η αλλαγή έφερε άμεσα αποτελέσματα, καθώς στο 66ο λεπτό ο Γκριεζμάν βρέθηκε ξανά σε εξαιρετική θέση μετά από σέντρα του Κομάν, όμως η κεφαλιά του πέρασε ελάχιστα άουτ.

Από την πλευρά του, ο Φερνάντο Σάντος αντέδρασε αλλάζοντας τακτική, βγάζοντας τον Αντρέ Σίλβα και περνώντας τον Ζοάο Μουτίνιο. Η Γαλλία συνέχισε να πιέζει, με τον Ολιβιέ Ζιρού να απειλεί στο 75ο λεπτό και τον Πατρίσιο να επεμβαίνει ξανά με αυτοθυσία.

Η Πορτογαλία, όμως, έδειξε ότι δεν είχε σκοπό να μείνει μονάχα στην άμυνα. Στο 80ο λεπτό ο Κουαρέσμα έκανε ένα ανάποδο ψαλίδι που ανάγκασε τον Χιούγκο Λιορίς σε δύσκολη απόκρουση, ενώ στο 83ο λεπτό, ένα νέο σουτ του Σισοκό ξανά βρήκε σε ετοιμότητα τον εκπληκτικό Πατρίσιο.

Στις καθυστερήσεις του αγώνα, η Γαλλία άγγιξε το τρόπαιο, όταν ο Αντρέ-Πιερ Ζινιάκ με έξοχη προσποίηση πέρασε τον Πέπε και σούταρε από κοντά, όμως η μπάλα σταμάτησε στο δεξί δοκάρι, προκαλώντας επιφωνήματα σε ολόκληρο το στάδιο.

Ο Έντερ γράφει Ιστορία στην παράταση

Η κανονική διάρκεια ολοκληρώθηκε χωρίς σκορ και έτσι ο τελικός οδηγήθηκε στην παράταση. Εκεί, η Πορτογαλία άρχισε να βρίσκει περισσότερο χώρο. Στο 104ο λεπτό ο Έντερ βρέθηκε κοντά στο γκολ, χωρίς όμως να καταφέρει να στείλει την μπάλα στα δίχτυα. Τέσσερα λεπτά αργότερα, στο 108ο, ο Ραφαέλ Γκερέιρο εκτέλεσε εξαιρετικά ένα φάουλ αλλά η μπάλα σταμάτησε στο οριζόντιο δοκάρι.

Ό,τι δεν μπόρεσε να καταφέρει ο Γκερέιρο, το πέτυχε ο Έντερ ένα λεπτό αργότερα. Στο 109ο λεπτό της παράτασης, ο επιθετικός της Λιλ πήρε τη μπάλα έξω από την περιοχή και με δυνατό δεξί σουτ την έστειλε στη δεξιά γωνία της γαλλικής εστίας, παγώνοντας το «Σταντ ντε Φρανς» και προκαλώντας ξέφρενους πανηγυρισμούς στον πάγκο της Πορτογαλίας.

Η απονομή μιας ιστορικής δικαίωσης

Με το τελευταίο σφύριγμα του διαιτητή, οι Πορτογάλοι παίκτες ξέσπασαν σε δάκρυα και αγκαλιές. Είχαν μόλις κατακτήσει το πρώτο μεγάλο τρόπαιο στην ιστορία τους, με αρχιτέκτονα τον Φερνάντο Σάντος, ο οποίος διαχειρίστηκε άψογα τις δυσκολίες της διοργάνωσης και έφτασε στην κορυφή σχεδόν αθόρυβα. Ήταν μία επιτυχία που ήρθε μέσα από την ομαδική προσπάθεια, τη σφιχτή άμυνα, την τακτική πειθαρχία και έναν τερματοφύλακα σε σπουδαία βραδιά. Μα πάνω απ’ όλα, ήταν μια νίκη του πείσματος και της πίστης σε έναν στόχο που ελάχιστοι πίστευαν ότι ήταν εφικτός.

Μία σύμπτωση με έντονο ελληνικό χρώμα

Η νίκη της Πορτογαλίας μέσα στη Γαλλία δεν είχε μόνο συναισθηματική φόρτιση για τους Ίβηρες, αλλά και έναν βαθύτερο συμβολισμό για την ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική ιστορία. Δώδεκα χρόνια νωρίτερα, το 2004, ήταν η Ελλάδα που είχε πανηγυρίσει το Κύπελλο Εθνών Ευρώπης μέσα στη Λισσαβόνα, αφήνοντας τους Πορτογάλους να θρηνούν.

Το 2016, οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Οι Πορτογάλοι κατέκτησαν το τρόπαιο μέσα στο «σπίτι» των Γάλλων, σε μία σχεδόν ποιητική αποκατάσταση της ποδοσφαιρικής τάξης.

Ένα οφειλόμενο δώρο της μοίρας σε έναν λαό που δεν είχε ξεχάσει εκείνη τη βραδιά του Ιουλίου του 2004 και που, επιτέλους, κατάφερε να σβήσει από τη μνήμη του εκείνο το παλιό τραύμα, με μία νίκη γεμάτη καρδιά και πίστη…

Ανακαλύψτε περισσότερα από την bet365

Τελευταία στοιχήματα και αποδόσεις