Ο θρίαμβος που άλλαξε για πάντα την ιστορία του Κυπέλλου Εθνών Ευρώπης

Συμπληρώνονται 21 χρόνια από την πιο απροσδόκητη και ταυτόχρονα εντυπωσιακή κατάκτηση στην ιστορία του Κυπέλλου Εθνών Ευρώπης.

Ήταν 4 Ιουλίου 2004, στο στάδιο «Ντα Λουζ» της Λισσαβόνας, όταν η εθνική ομάδα της Ελλάδας σόκαρε ολόκληρη την ποδοσφαιρική Ευρώπη, επικρατώντας της Πορτογαλίας με 1-0 στον τελικό της διοργάνωσης. Ήταν ένας θρίαμβος που εξακολουθεί να προκαλεί δέος, όχι μόνο για το αποτέλεσμα, αλλά κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο γράφτηκε η ιστορία.

Η διαδρομή των «αουτσάιντερ»

Η εθνική Ελλάδας μπήκε στο τουρνουά χωρίς προσδοκίες. Ήταν μία ομάδα με περιορισμένη ποδοσφαιρική παράδοση και χωρίς μεγάλα αστέρια στο διεθνές στερέωμα.

Ο Ότο Ρεχάγκελ, Γερμανός προπονητής με βαριά ποδοσφαιρική εμπειρία, αλλά χωρίς καμία σύνδεση με την ελληνική πραγματικότητα μέχρι την πρόσληψή του, είχε καταφέρει να εμφυσήσει πειθαρχία, συνοχή και πίστη σε ένα σύνολο που μέχρι τότε δεν είχε γνωρίσει επιτυχίες σε τέτοιο επίπεδο.

Η Ελλάδα ξεκίνησε τις υποχρεώσεις της νικώντας την οικοδέσποινα Πορτογαλία με 2-1 στην πρεμιέρα. Το αποτέλεσμα είχε τότε εκληφθεί ως μία καλοστημένη έκπληξη που, όμως, δύσκολα θα είχε συνέχεια.

Ωστόσο, η συνέχεια δεν ήταν απλώς καλή, αλλά ήταν απρόσμενα αποτελεσματική. Απέναντι στη Γαλλία των Ζιντάν, Ανρί και Βιεϊρά, η ελληνική ομάδα επικράτησε με 1-0 στα προημιτελικά. Απέκλεισε την Τσεχία του καταπληκτικού Νέντβεντ στον ημιτελικό με γκολ στην παράταση. Και κατέληξε, σχεδόν αθόρυβα, να είναι το ένα από τα δύο ονόματα στον πίνακα του μεγάλου τελικού.

Ο τελικός της σιωπής

Το «Ντα Λουζ» φιλοξένησε εκείνο το βράδυ πάνω από 60.000 Πορτογάλους, έτοιμους να γιορτάσουν τον πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο στην ιστορία της εθνικής τους ομάδας. Απέναντί τους βρέθηκε μία ελληνική ενδεκάδα που είχε αποδείξει ότι δεν διακρινόταν για το θεαματικό της ποδόσφαιρο, αλλά για την προσήλωση στο σχέδιο. Και το σχέδιο δούλευε.

Στο 57ο λεπτό, ο Άγγελος Χαριστέας εκμεταλλεύτηκε το κόρνερ του Άγγελου Μπασινά και με κεφαλιά νίκησε τον Ρικάρντο. Το υπόλοιπο του αγώνα ήταν η επιτομή της αμυντικής αρτιότητας με κλείσιμο των διαδρόμων, θυσιαστική άμυνα, ψυχραιμία και σχεδόν μαθηματική ακρίβεια στις αποστάσεις.

Η Πορτογαλία είχε την κατοχή, τις πρωτοβουλίες και την πίεση, αλλά όχι το γκολ. Το σφύριγμα της λήξης βρήκε τους Πορτογάλους γονατισμένους και τους Έλληνες παίκτες αποσβολωμένους. Η ιστορία είχε μόλις γραφτεί.

Η μετάβαση από την αμφιβολία στην αιωνιότητα

Ο θρίαμβος της Ελλάδας δεν υπήρξε απλώς μία ποδοσφαιρική επιτυχία, αλλά ήταν μια μετατόπιση στο πολιτισμικό και ψυχολογικό τοπίο ενός λαού. Από το 2004 και έπειτα, η ελληνική κοινωνία, η οποία μέχρι τότε έτεινε να υποτιμά τον εαυτό της σε διεθνή συμφραζόμενα, είδε για πρώτη φορά τι σημαίνει να πετυχαίνει κάτι που θεωρείται ακατόρθωτο.

Η πορεία της ομάδας του Ρεχάγκελ έγινε αντικείμενο μελετών, ντοκιμαντέρ, ακόμα και πολιτικών συγκρίσεων. Όσο για τους παίκτες εκείνης της βραδιάς, το όνομά τους απέκτησε σχεδόν μυθολογικό βάρος.

Η απάντηση της Πορτογαλίας, δώδεκα χρόνια αργότερα

Όσο επώδυνη ήταν η ήττα του 2004 για την Πορτογαλία, άλλο τόσο λυτρωτική ήταν η νίκη της στον τελικό του Κυπέλλου Εθνών Ευρώπης το 2016. Η ειρωνεία της ιστορίας ήταν εμφανής, καθώς όπως είχε συμβεί το 2004 με την Ελλάδα να κατακτά το τρόπαιο μέσα στη Λισσαβόνα, έτσι και η Πορτογαλία σήκωσε το ίδιο Κύπελλο μέσα στο Παρίσι, νικώντας τη διοργανώτρια Γαλλία στην έδρα της, με σκορ επίσης 1-0 και με γκολ στην παράταση.

Ήταν, με έναν τρόπο σχεδόν ποιητικό, ο κύκλος που έκλεινε. Η Πορτογαλία είχε περάσει από τη συντριβή της απώλειας στον τελικό μέσα στην έδρα της, στη δικαίωση μιας σιωπηρής, επίμονης πορείας προς την κορυφή. Όπως η Ελλάδα το 2004, έτσι και η Πορτογαλία το 2016 κέρδισε όχι ως το απόλυτο φαβορί, αλλά ως μία ομάδα που ήξερε πότε και πώς να επιβληθεί.

Τι μένει από εκείνο το βράδυ;

Το Κύπελλο Εθνών Ευρώπης του 2004 δεν ήταν απλώς μία διοργάνωση με ανατροπές. Ήταν το απόλυτο παράδειγμα του τι μπορεί να συμβεί όταν μία ομάδα, ανεξαρτήτως φήμης, επενδύει στην οργάνωση, τη συνέπεια και τη συλλογική θέληση.

Η Ελλάδα του Ρεχάγκελ δεν άφησε πίσω της μόνο μία νίκη. Άφησε ένα αποτύπωμα για το πώς μπορεί να μετατραπεί το αουτσάιντερ σε φάρο ελπίδας και τακτικής ανωτερότητας.

Το ποδόσφαιρο του 2025 είναι εντελώς διαφορετικό, διότι τα δεδομένα, οι τεχνολογίες, τα οικονομικά μεγέθη και οι ρυθμοί έχουν αλλάξει δραστικά, όμως το βράδυ της 4ης Ιουλίου 2004 δεν έχει ξεθωριάσει.

Αντιθέτως, στέκει ως υπενθύμιση ότι το ποδόσφαιρο παραμένει, πάνω απ’ όλα, το άθλημα στο οποίο το αδύνατο δεν έχει παραιτηθεί από το δικαίωμα να συμβεί...

Ανακαλύψτε περισσότερα από την bet365

Τελευταία στοιχήματα και αποδόσεις