Το έπος του 2013 στο French Open: Όταν ο Ναδάλ νίκησε τον Τζόκοβιτς στο κορυφαίο ματς της δεκαετίας

Αν υπάρχει ένα παιχνίδι που μπορεί να σταθεί ως ο ορισμός της κορύφωσης του ανταγωνισμού και του συναισθηματικού παροξυσμού στο τένις, τότε αυτό ήταν αναμφίβολα ο ημιτελικός του French Open 2013 ανάμεσα στον Ράφαελ Ναδάλ και τον Νόβακ Τζόκοβιτς. Πέντε σετ, τέσσερις ώρες και τριάντα επτά λεπτά απόλυτου θεάματος στο καυτό καμίνι του «Philippe Chatrier», που έστειλαν τον Ισπανό σε έναν ακόμη τελικό, τον όγδοο του τότε στο Παρίσι.

Η απουσία ισορροπίας στον τελικό

Και όμως, όσο συγκλονιστικός ήταν ο ημιτελικός, άλλο τόσο προβλέψιμος ήταν ο τελικός. Ο Ναδάλ αντιμετώπισε τον συμπατριώτη του, Νταβίντ Φερέρ, έναν σταθερό και αξιόμαχο τενίστα που όμως δεν είχε ποτέ καταφέρει να του σταθεί επάξια στο χώμα. Ο Φερέρ είχε διαλύσει τον Τζο-Γουίλφριντ Τσονγκά στον δικό του ημιτελικό χωρίς να χάσει σετ και δίχως να έχει απώλεια σε ολόκληρο το τουρνουά μέχρι τότε, αλλά η παράδοση απέναντι στον Ναδάλ ήταν καταδικαστική, καθώς μετρούσε μόλις τέσσερις νίκες σε 23 ματς και καμία επιτυχία στο χώμα σε έξι απόπειρες. Επιβεβαιώθηκε ξανά με το τελικό 3-0 υπέρ του «Ράφα».

Το ματς του αιώνα

Ο ημιτελικός, από την άλλη, ήταν μία σπουδή στο δράμα. Ο Ναδάλ μπορεί να έπαιξε εξαιρετικά στο μεγαλύτερο μέρος του ματς, αλλά υπήρξαν τρεις κρίσιμες στιγμές που «έσβησε» και ο Τζόκοβιτς, αδίστακτος, άρπαξε την ευκαιρία κάθε φορά. Κι όμως, όταν η μπάλα «έκαιγε», ο Σέρβος λύγισε. Το ενδεχόμενο να γίνει μόλις ο δεύτερος παίκτης σε 59 ματς που θα νικούσε τον Ναδάλ στο French Open, φάνηκε πως εκείνη τη στιγμή του έριχνε βαριά σκιά.

Στο πέμπτο σετ, μπροστά με 4-3 και στο 40-40, ο Τζόκοβιτς έχασε την ισορροπία του σε ένα smash που θα μπορούσε να παίξει απλά και έπεσε στο φιλέ. Ο διαιτητής του πήρε τον πόντο, απόφαση που τον αιφνιδίασε. Στη συνέχεια, έστειλε ένα forehand στο φιλέ και έγινε το 4-4. Δύο κρίσιμες στιγμές που έγειραν οριστικά την πλάστιγγα.

Στο 6-7, σερβίροντας για να μείνει στο ματς, ζήτησε από τον διαιτητή να βραχεί το γήπεδο λόγω κακής πρόσφυσης, αίτημα που απορρίφθηκε. Ο Ναδάλ, με σιδερένια θέληση πια, είδε τον αντίπαλό του να υποπίπτει σε ακόμη τρία ακόμη λάθη και κάπως έτσι σφράγισε τη νίκη του με 6-4, 3-6, 6-1, 6-7, 9-7.

Οι δηλώσεις που έγραψαν ιστορία

Ο ίδιος ο Ναδάλ, εμφανώς συγκινημένος, δήλωσε: «Όταν σέρβιρα για το ματς, κόντρα στον άνεμο, ήξερα ότι θα ήταν δύσκολο γιατί στις κρίσιμες στιγμές, πάντα επιστρέφει ακόμα μία μπάλα. Ήμουν έτοιμος για τη μάχη και είχα λίγη τύχη στο 4-3. Στην Αυστραλία το 2012 ήταν παρόμοιο, αλλά τότε νίκησε εκείνος. Όλοι ξέρουν ότι ο Νόβακ είναι μαχητής. Γι’ αυτό είναι τόσο ξεχωριστό αυτό το άθλημα. Στους επτά μήνες που έλειπα υπήρχαν πολλές δύσκολες στιγμές, αλλά ο κόσμος με στήριξε, με έκανε να δουλεύω καθημερινά, και τους ευχαριστώ γι’ αυτό».

Ο Τζόκοβιτς, παρά την ψυχική και σωματική εξάντληση, δεν παρέλειψε να αναγνωρίσει την αξία του αντιπάλου του: «Ήταν ένα απίστευτο ματς και χαίρομαι που ήμουν μέρος του. Συγχαίρω τον αντίπαλό μου γιατί έδειξε θάρρος στις κρίσιμες στιγμές. Έχοντας υποστεί break στο πέμπτο σετ, έπαιξε υπέροχα από τη βασική γραμμή. Γι’ αυτό είναι πρωταθλητής. Για μένα είναι άλλη μία χρονιά. Δεν περίμενα εύκολο ματς. Ήξερα ότι και οι δύο θα δώσουμε τα πάντα. Έδωσα τον καλύτερό μου εαυτό, πραγματικά. Το τρίτο σετ δεν ήταν καλό, έπεσα σωματικά. Κατάφερα να επιστρέψω και έπαιξα πολύ καλά, αλλά δεν ήταν αρκετό».

Η ψυχολογία του μονομάχου

Το ξεκίνημα του αγώνα είχε κάτι από σκάκι, καθώς ήταν προσεκτικό, υπολογιστικό, χωρίς βιαστικά χτυπήματα. Δύο παλιοί γνώριμοι – 34 φορές είχαν συναντηθεί μέχρι τότε – μέτραγαν κάθε κίνηση. Στο 3-3, είχαν παίξει 20 πόντους ο καθένας.

Όταν ήρθαν τα πρώτα break points για τον Ναδάλ, ο Τζόκοβιτς λύγισε. Πίεση, νεύρα, λάθη. Ο Ισπανός πήρε το πρώτο σετ μετά από 51 λεπτά και έδειχνε ικανός να κλείσει το ματς χωρίς μεγάλη αντίσταση.

Αν είχε κρατήσει το σερβίς του στο 3-2 του δεύτερου, τα πράγματα ίσως είχαν τελειώσει πρόωρα. Όμως, ο Τζόκοβιτς αντέδρασε και στη συνέχεια ξεκίνησε ένα… roller-coaster συναισθημάτων. Με διπλό λάθος, ο Ναδάλ του έδωσε ένα ακόμα break, εκείνος ανταπέδωσε με ασύλληπτο cross-court forehand και πήρε τέσσερα σερί games.

Ωστόσο, στο τρίτο σετ, από τη στιγμή που έχασε το σερβίς στο ξεκίνημα, ήταν σαν να κατέρρευσε. Μέχρι το 5-0, κουνούσε απλώς τους ώμους προς το box του. Έμοιαζε σωματικά εξουθενωμένος.

Στο τέταρτο, όταν το κοινό σηκώθηκε όρθιο σε ένα θεαματικό net exchange, ήταν σαν να έδινε και ο ίδιος ο «Νόλε» μία υπενθύμιση ότι δεν θα έπεφτε χωρίς μάχη.

Το φινάλε ενός θριάμβου

Το πέμπτο σετ παίχτηκε με μειωμένες ταχύτητες – ο αέρας δυσκόλευε τα σερβίς, το άγχος φαινόταν παντού. Η διαφορά κρίθηκε στις λεπτομέρειες, μα όπως τόσες άλλες φορές στο παρελθόν, η μπάλα άκουσε τον «Ράφα».

Το French Open του 2013 έμεινε στην ιστορία όχι για τον τελικό του, αλλά για αυτόν τον μυθικό ημιτελικό. Ήταν κάτι παραπάνω από ένας αγώνας τένις, καθώς γράφτηκε αθλητική ιστορία σε πραγματικό χρόνο…

Ανακαλύψτε περισσότερα από την bet365

Τελευταία στοιχήματα και αποδόσεις