2009: Η χρονιά που ο Ρότζερ Φέντερερ συμπλήρωσε το παζλ

Πέρασαν δεκαέξι χρόνια από τότε που ο Ρότζερ Φέντερερ, ήδη θρύλος του παγκόσμιου τένις, συμπλήρωσε το μοναδικό κενό στο ανεπανάληπτο βιογραφικό του: το French Open του 2009, η μόνη κούπα Grand Slam που του έλειπε, έγινε επιτέλους δική του.

Ο τελικός του Παρισιού

Ήταν Κυριακή 7 Ιουνίου 2009, όταν ο Ελβετός βρέθηκε ξανά στον τελικό της διοργάνωσης του Παρισιού. Αντίπαλός του, όχι ο συνήθης εφιάλτης του στη χωμάτινη επιφάνεια, Ράφα Ναδάλ, αλλά η μεγάλη έκπληξη εκείνης της χρονιάς, ο Σουηδός Ρόμπιν Σόντερλινγκ. Ο Φέντερερ, μετά από τρεις χαμένους τελικούς στη διοργάνωση, ήξερε ότι αυτή η φορά θα μπορούσε να είναι διαφορετική.

Η κυριαρχία του Φέντερερ στο παιχνίδι

Με εξαιρετική ψυχραιμία και κυριαρχική παρουσία στο court, ο Φέντερερ δεν άφησε περιθώρια στον Σόντερλινγκ. Το τελικό 3-0 στα σετ με 6-1, 7-6, 6-4 αποτύπωσε με ακρίβεια τη δυναμική του αγώνα, αλλά όχι απαραίτητα και το συναισθηματικό φορτίο που κουβαλούσε εκείνη η ημέρα. Ήταν η στιγμή της εξιλέωσης, η ημέρα που ισοφάριζε τον Πιτ Σάμπρας στα 14 Grand Slam και έμπαινε στο κλειστό κλαμπ των τενιστών που είχαν κατακτήσει και τα τέσσερα major τουρνουά: Australian Open, French Open, Wimbledon και US Open.

Η ανάλυση των σετ

Ο Φέντερερ μπήκε με φόρα στον τελικό. Το πρώτο σετ (6-1) ολοκληρώθηκε γρήγορα, με τον Σόντερλινγκ να μην μπορεί να βρει ρυθμό. Το δεύτερο σετ ήταν πιο ανταγωνιστικό – και αυτό ήταν μία πραγματική δοκιμασία. Όμως η εμπειρία και η ποιότητα του Φέντερερ επικράτησαν στο tie break. Στο τρίτο, ένα γρήγορο μπρέικ ήταν αρκετό για να καθορίσει την πορεία ολόκληρου του τελικού. Με 16 άσους και αψεγάδιαστο παιχνίδι από τη βασική γραμμή, ο Ελβετός έφτασε στο τρόπαιο που χρόνια κυνηγούσε.

Η στιγμή της νίκης και η συγκίνηση

Η σκηνή που ακολούθησε τον τελευταίο πόντο δεν θα ξεχαστεί εύκολα, καθώς ο Φέντερερ λυγίζει συναισθηματικά, όπως τόσες άλλες φορές, όμως αυτή τη φορά τα δάκρυα είχαν τον χαρακτήρα της ολοκλήρωσης. Το πλήθος στο «Philippe Chatrier» τον αποθέωσε – όχι απλώς ως νικητή, αλλά ως ιστορική φιγούρα του αθλήματος.

Η απονομή και τα λόγια των πρωταγωνιστών

Η απονομή είχε τον δικό της συμβολισμό. Ο Αντρέ Αγκάσι, ο τελευταίος πριν τον Φέντερερ που είχε συμπληρώσει τα τέσσερα Grand Slam, ήταν εκεί για να του παραδώσει το τρόπαιο. Όχι τυχαία, αφού ο ίδιος είχε προβλέψει τη νίκη του Ελβετού πριν από το τουρνουά.

Ο Σόντερλινγκ, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, του είπε: «Για εμένα είσαι ο κορυφαίος αθλητής στην ιστορία του τένις. Μου έδωσες ένα σπουδαίο μάθημα για το πώς παίζεται το τένις».

Ο Φέντερερ, εμφανώς συγκινημένος και με την ευγένεια και την ταπεινότητα που τον διακρίνει, απάντησε: «Είναι ωραία που ξαναήρθα εδώ στο Παρίσι. Ευχαριστώ τον Ρόμπιν για τα καλά του λόγια. Έκανε φανταστικό τουρνουά και του εύχομαι να συνεχίσει με αυτό τον τρόπο».

Απευθυνόμενος στον Αγκάσι, είπε: «Μακάρι να αγωνιζόσουν ακόμα. Είσαι ένας εξαιρετικός τύπος και είναι μεγάλη τιμή για εμένα που είσαι εδώ σήμερα».

Ευχαριστίες και τελικές σκέψεις

Στη συνέχεια, ευχαρίστησε τους τεχνικούς του και τη σύζυγό του, που τότε περίμενε το πρώτο τους παιδί. Δεν παρέλειψε να πει δυο λόγια και για το κοινό του Παρισιού, που για πρώτη φορά τον στήριξε τόσο ανοιχτά στην πορεία του προς την κορυφή: «Το κοινό με βοήθησε να βγάλω από πάνω μου ένα μεγάλο μέρος από την πίεση που ένιωθα».

Το French Open του 2009 δεν ήταν απλώς μία νίκη για τον Φέντερερ. Ήταν το τέλος μίας εποχής επιμονής και απογοητεύσεων, και ταυτόχρονα η αρχή ενός μύθου που δύσκολα θα επαναληφθεί. Το Παρίσι άργησε να τον υποδεχτεί, αλλά τελικά του άνοιξε την πιο ξεχωριστή πόρτα, εκείνη της απόλυτης αιωνιότητας!

Ανακαλύψτε περισσότερα από την bet365

Τελευταία στοιχήματα και αποδόσεις