Η μέρα που ο Άντι Μάρεϊ απέδειξε πως ανήκει στους θρύλους

Λίγο πριν ανοίξει η αυλαία του φετινού Wimbledon, η μνήμη γυρνά αναπόφευκτα πίσω. Στο καλοκαίρι του 2016. Στο αποκορύφωμα μίας σπουδαίας καριέρας, εκεί που η εμπειρία συναντούσε την αποφασιστικότητα και το βρετανικό κοινό έβλεπε ξανά τον δικό του ήρωα να υψώνει το ιερότερο τρόπαιο του τένις.

Ήταν 10 Ιουλίου 2016 όταν ο 29χρονος τότε Μάρεϊ, με μία ανεπανάληπτη εμφάνιση, επικράτησε του Καναδού Μίλος Ράονιτς με 3-0 σετ με 6-4, 7-6(3), 7-6(2). Μία νίκη που δεν του χάρισε απλώς έναν δεύτερο τίτλο στο Wimbledon αλλά και την αιώνια θέση του στην ιστορία. Ήταν ο πρώτος Βρετανός που κατακτούσε δύο φορές το Wimbledon μετά τον Φρεντ Πέρι το 1935.

«Είμαι περήφανος που κρατάω ξανά αυτό το τρόπαιο στα χέρια μου», είπε τότε ο Μάρεϊ, με τη φωνή του να τρέμει, αλλά με βλέμμα απόλυτης γαλήνης και ολοκλήρωσης.

Από τα δάκρυα του 2012, στο μεγαλείο του 2016

Το ταξίδι του Μάρεϊ μέχρι την κορυφή είχε ξεκινήσει χρόνια πριν, με κορύφωση την έντονη συναισθηματική στιγμή το 2012, όταν έχασε τον πρώτο του τελικό στο Wimbledon από τον Ρότζερ Φέντερερ και ξέσπασε σε κλάματα μπροστά στο κοινό του. Ένα χρόνο αργότερα, έσπασε την κατάρα των 77 ετών χωρίς Βρετανό πρωταθλητή και το 2016, ήρθε η σφραγίδα. Όχι μόνο ως πρωταθλητής, αλλά ως κυρίαρχος.

Το κλίμα ήταν πανηγυρικό, ακόμα και πριν από το πρώτο σερβίς. Οι ουρές έξω από το All England Club απλώνονταν από το προηγούμενο βράδυ. Το «Henman Hill» ήταν ασφυκτικά γεμάτο, ενώ στον βασιλικό θάλαμο παρόντες ήταν ο Δούκας και η Δούκισσα του Κέιμπριτζ, μαζί με θρυλικές μορφές του παρελθόντος, τον Μπιόρν Μποργκ, τον Στέφαν Έντμπεργκ και τον Μπόρις Μπέκερ.

«Αυτό είναι το πιο σημαντικό τουρνουά για μένα κάθε χρόνο Έχω ζήσει υπέροχες στιγμές εδώ, αλλά και πολύ δύσκολες ήττες. Η νίκη αυτή είναι ξεχωριστή, ακριβώς εξαιτίας αυτών των αποτυχιών», δήλωνε συγκινημένος ο Μάρεϊ.

Δύναμη εναντίον στρατηγικής

Ήταν η 11η παρουσία του σε τελικό Grand Slam. Για πρώτη φορά, δεν είχε απέναντί του τον Φέντερερ ή τον Τζόκοβιτς, αλλά τον πρωτοεμφανιζόμενο σε τελικό Μίλος Ράονιτς, τον ισχυρό Καναδό που έφτασε εκεί με την υποστήριξη του Τζον ΜακΕνρό. Από την άλλη πλευρά του πάγκου, ο παλιός γνώριμος του ΜακΕνρό, ο ψυχρός και υπολογιστικός Ιβάν Λεντλ.

Το ματς εξελίχθηκε όπως αναμενόταν, δηλαδή ήταν μία μάχη ανάμεσα στο σερβίς και την επιστροφή. Ο Ράονιτς είχε φτάσει στον τελικό με 137 άσσους, αλλά ο Μάρεϊ κατάφερε να του στερήσει τον ρυθμό από την αρχή. Ο άνεμος που φυσούσε στο Centre Court δυσκόλευε τον Καναδό και ο Μάρεϊ εκμεταλλεύτηκε την πρώτη του ευκαιρία για μπρέικ στο 4-3. Ήταν αρκετό για να πάρει το πρώτο σετ.

Παρά τις τέσσερις ακόμα ευκαιρίες για μπρέικ στο δεύτερο σετ, ο Μάρεϊ δεν τις αξιοποίησε και αυτό οδηγήθηκε στο tie break. Εκεί, ωστόσο, έδειξε πάστα πρωταθλητή. Με άψογη άμυνα και ένα δυναμικό backhand, προηγήθηκε με 6-1 και έκλεισε το σετ. Ο ίδιος ο Ιβάν Λεντλ, γνωστός για την αταραξία του, αναγκάστηκε να χειροκροτήσει.

Το τρίτο σετ ήταν το πιο ανταγωνιστικό. Ο Ράονιτς βρήκε για πρώτη φορά δύο break points, αλλά ο Μάρεϊ τα έσβησε με θάρρος και νεύρο. Στο τελευταίο tie break, με το πλήθος να φωνάζει ρυθμικά το όνομά του, πέτυχε ένα καθοριστικό backhand και στη δεύτερη ευκαιρία του για match point, σφυροκόπησε με forehand στην ευθεία, αναγκάζοντας τον Ράονιτς να στείλει την μπάλα στο φιλέ.

Η μαεστρία του Μάρεϊ στην επιστροφή

Οι αριθμοί ήταν αποκαλυπτικοί. Σε αντίθεση με τους προηγούμενους δέκα τελικούς του σε Grand Slam, όπου κέρδιζε κατά μέσο όρο 67% των πόντων στο πρώτο του σερβίς, απέναντι στον Ράονιτς κέρδισε το εντυπωσιακό 87%.

Αξιοσημείωτο είναι ότι σημάδευε διαρκώς το forehand του Καναδού – τη δύναμή του – και όμως κέρδισε όλους τους πόντους εκτός από έναν σε αυτές τις περιπτώσεις. Στα δύο tie breaks, κάθε πρώτο σερβίς του πήγαινε στην πλευρά του forehand, και όμως ο Ράονιτς δεν μπορούσε να απαντήσει.

Η ικανότητα του Μάρεϊ να επιστρέφει σερβίς, ακόμα και το ισχυρότερο του τουρνουά στα 147 μίλια την ώρα, ήταν ο καταλύτης της νίκης.

«Κινείται απίστευτα καλά, επιστρέφει άψογα. Aυτά είναι τα δύο μεγάλα του όπλα και βρίσκεται σε πολύ καλή κατάσταση. Κάθε φορά που παίζεις μαζί του, ξέρεις ότι θα γυρίσει περισσότερες μπάλες από οποιονδήποτε άλλον, μαζί με τον Νόβακ», παραδέχτηκε ο Ράονιτς.

Το 2025 χωρίς Μάρεϊ

Εννέα χρόνια αργότερα, το 2025, το Wimbledon ετοιμάζεται να ξεκινήσει χωρίς τον Άντι Μάρεϊ στο ταμπλό. Ο Βρετανός τενίστας που επαναπροσδιόρισε τι σημαίνει ελπίδα για το βρετανικό τένις, αποσύρθηκε έχοντας δώσει όλα όσα είχε και ακόμη παραπάνω.

Το φάντασμα του πόνου στο ισχίο τον στοίχειωσε, αλλά ποτέ δεν παραδόθηκε. Η εικόνα του να σηκώνει το τρόπαιο το 2016, με εκείνο το μειδίαμα μεταξύ χαλάρωσης και δακρύων, θα μείνει χαραγμένη για πάντα.

Ο Άντι Μάρεϊ δεν ήταν απλώς ένας παίκτης του τένις. Ήταν ένας λαϊκός ήρωας. Και το Wimbledon, όσο περνούν τα χρόνια, θα μοιάζει πάντα λίγο φτωχότερο χωρίς του βήματά του στο Centre Court.

Ανακαλύψτε περισσότερα από την bet365

Τελευταία στοιχήματα και αποδόσεις