Mix and match: Η κορυφαία ελληνική πεντάδα

Μπορεί τα τελευταία χρόνια η Εθνική Ελλάδας να απογοητεύει με τις επιδόσεις της στις μεγάλες διεθνείς διοργανώσεις τους Έλληνες οπαδούς, όμως, για ένα διάστημα πολλών χρόνων, παρουσίαζε ένα σύνολο ικανό να διεκδικεί τίτλους και μετάλλια. Αναζητώντας την καλύτερη πεντάδα με παίκτες όλων των εποχών που έχουν φορέσει ποτέ τη φανέλα της «γαλανόλευκης», σίγουρα κάποιοι θα… αδικηθούν!

Το σύστημά μας θα απαρτίζεται από τρεις γκαρντ, έναν πάουερ φόργουορντ και έναν σέντερ, διότι αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα συστήματα του Παναγιώτη Γιαννάκη, του κατά τεκμήριο πιο πετυχημένου προπονητή που έχει κοουτσάρει ποτέ την Ελλάδα.

Ο πλέι μέικερ

Η μπαγκέτα του πλέι μέικρερ δεν θα μπορούσε να δοθεί σε άλλον εκτός από τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Έναν all-around γκαρντ, που έκανε τα πάντα μέσα στο γήπεδο! Μάρκαρε, μοίραζε παιχνίδι, αλλά, φυσικά, σκόραρε κιόλας, παίρνοντας, από κάποιο σημείο και μετά στην καριέρα του, όλες τις κρίσιμες επιθέσεις του Παναθηναϊκού και της Εθνικής Ελλάδας.

Είναι ο παίκτης του «βαλ’ το, αγόρι μου», της αλησμόνητης ανατροπής της «γαλανόλευκης» στον ημιτελικό του Eurobasket 2005 με αντίπαλο τη Γαλλία, όπου οι καλαθοσφαιριστές του Παναγιώτη Γιαννάκη γύρισαν ένα παιχνίδι που έμοιαζε χαμένο, ξεραίνοντας τους «τρικολόρ» με το τρίποντο του «3D», για να βρεθούν αυτοί στον τελικό με αντίπαλο τη Γερμανία του Ντιρκ Νοβίτζκι, να την κερδίσουν και να κατακτήσουν το βαρύτιμο τρόπαιο.

Οι δύο σούτινγκ γκαρντ

Κανονικά, ο Βασίλης Σπανούλης μπορεί να αγωνιστεί και στη θέση «1», όμως, με κάποιον τρόπο, πρέπει να ταιριάξει μαζί με τον Διαμαντίδη, αλλά και το τρίτο γκαρντ, που θα αποκαλυφθεί στη συνέχεια.

Πρόκειται για έναν καλαθοσφαιριστή, που δεν φοβήθηκε ποτέ τα δύσκολα, ούτε εντός ούτε εκτός παρκέ. Πώς θα μπορούσε, άλλωστε, να ερμηνευθεί διαφορετικά η απόφασή του να αφήσει το 2010 τον Παναθηναϊκό, για να μεταγραφεί στον Ολυμπιακό και να θεωρείται, μέχρι σήμερα, ένας από τους μεγαλύτερους θρύλους όλων των αθλημάτων για τους «ερυθρολεύκους», βοηθώντας τους να αναγεννηθούν από τις στάχτες τους και να κατακτήσουν σημαντικούς τίτλους.

Ήταν, ασφαλώς, μέλος της Εθνικής Ελλάδας στο Eurobasket 2005, σε νεαρή τότε ακόμη ηλικία, αλλά και ένας από τους σημαντικότερους παίκτες της στο «έπος» της Σαϊτάμα, με την κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου στο Μουντομπάσκετ του 2006, όπου, μεταξύ άλλων, η «γαλανόλευκη» επιβλήθηκε και των ΗΠΑ με 101-95.

Για να πάμε, τώρα, στον τρίτο γκαρντ, που κανονικά είναι «δυάρι», όμως, είπαμε, κάπως πρέπει να τους χωρέσουμε όλους, για να μην αδικήσουμε και αυτούς, μαζί με τους άλλους που, μοιραία, θα αδικηθούν. Ο λόγος για τον θρυλικό Νίκο Γκάλη, η φανέλα του οποίου, εδώ και λίγο καιρό, κοσμεί κιόλας την οροφή του ΟΑΚΑ, σε ειδική εκδήλωση που έγινε για αυτόν, στο πλαίσιο μίας φιλικής αναμέτρησης με αντίπαλο τη Σλοβενία.

Τι να πει κανείς για τον «γκάνκστερ» του Άρη (και του Παναθηναϊκού) και του ελληνικού μπάσκετ, γενικότερα, αυτόν που πήρε από το χέρι μία «άσημη» εθνική ομάδα και την οδήγησε στην κατάκτηση της κορυφής της Ευρώπης στο Eurobasket 1987!

Ήταν ο παίκτης που, σε μία εποχή στην οποία, είναι η αλήθεια ότι, το μπάσκετ ήταν τελείως διαφορετικό, μπορούσε να κάνει σμπαράλια την οποιαδήποτε αντίπαλη άμυνα! Με 291 πόντους σε οχτώ παιχνίδια και, κατά μέσο όρο, 36.3 ανά παιχνίδι ολοκλήρωσε εκείνο το τουρνουά ο Νικ, δείχνοντας, για ακόμη μία φορά, τα διαπιστευτήριά του.

Ο πάουερ φόργουορντ

Εδώ, χρησιμοποιούμε, όντως, ένα «τεσσάρι» και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, διότι, σε διαφορετική περίπτωση, αυτή η ομάδα θα υστερούσε σε ύψος.

Μολονότι δεν πέτυχε κάποια πολύ μεγάλη επιτυχία με την Εθνική Ελλάδας, αν κανείς εξαιρέσει την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου στο Eurobasket 2009, η θέση πάει επάξια στον Γιώργο Πρίντεζη, καθώς επρόκειτο για έναν σύγχρονο πάουερ φόργουορντ, που έπαιζε με ευχέρεια κοντά στο καλάθι, αλλά και μακριά από αυτό, με το μακρινό του σουτ να είναι αρκετά αξιόπιστο.

Την ίδια ευχέρεια είχε και στην άμυνα, καθώς μπορούσε να μαρκάρει ψηλά, αλλά και χαμηλά τους αντίπαλους παίκτες.

Ο σέντερ

Εδώ, σίγουρα, αδικούνται κάποιοι από την επιλογή του Παναγιώτη Φασούλα, ωστόσο επιλέγεται ο συγκεκριμένος, διότι έπαιζε μπάσκετ μαζί με τη «χρυσή» Εθνική του 1987 και ήταν αναπόσπαστο μέλος της, αλλά και του ΠΑΟΚ, που ήταν μία από τις κορυφαίες, τότε, ομάδες στην Ευρώπη.

Ψηλός… παλαιάς κοπής, με καλό «σουτάκι» από μέση απόσταση, βοηθούσε πολύ στα ριμπάουντ, αλλά και στην άμυνα ψηλά, αποτελώντας ένα πολύ σημαντικό εργαλείο στα χέρια κάθε προπονητή. Όταν, μάλιστα, τον πήρε ο Γιάννης Ιωαννίδης στον Ολυμπιακό, τον μεταμόρφωσε και σε έναν εξαιρετικό σκόρερ!

Ανακαλύψτε περισσότερα από την Bet365

Περισσότερα στοιχηματικά νέα για το μπάσκετ

Τελευταία στοιχήματα και αποδόσεις