Ένας από τους καλύτερους οδηγούς που έτρεξαν ποτέ στα grids της Φόρμουλα 1, αλλά με τους… λιγότερους δυνατούς τίτλους είναι ο Φερνάντο Αλόνσο, ο οποίος, φέτος, θα αγωνίζεται με την Aston Martin.
Γεννημένος στο Οβιέδο της Ισπανίας, στις 29 Ιουλίου 1981, ο Φερνάντο Αλόνσο, ήταν από μικρός λάτρης του μηχανοκίνητου αθλητισμού, περνώντας πρώτα από τα καρτ, ενώ, σε ηλικία 17 ετών, στο Euro Open, των εφήβων, και, αμέσως, πέρασε στο επίπεδο, αυτό της International Formula 3000, με τη θυγατρική της Mirandi, Astromega, όπου μέτρησε μία νίκη, στην Ουγγαρία, αλλά και μία δεύτερη θέση, στο Βέλγιο.
Αναγνωρίζοντας την αξία του, από πολύ νεαρή ηλικία, η Mirandi επέλεξε να προωθήσει στην πρώτη της ομάδα τον 19χρονο, τότε, Αλόνσο, και να του δώσει την ευκαιρία να δοκιμάσει την τύχη του, στο κορυφαίο μηχανοκίνητο άθλημα και να δείξει, αν -και σε ποιο επίπεδο- μπορεί να σταθεί σε αυτό.
Η αλήθεια είναι πως το μονοθέσιο που είχε ο Ισπανός στη διάθεσή του, σε αυτόν τον πρώτο χρόνο του στη Φόρμουλα 1, δεν ήταν και πολύ ανταγωνιστικό, με αποτέλεσμα να μην καταφέρει να μαζέψει κανέναν πόντο σε ολόκληρη τη χρονιά, τερματίζοντας στην 23η θέση του βαθμολογικού πίνακα, αλλά καταφέρνοντας, είναι η αλήθεια, να δείξει κάποια στοιχεία από την οδηγική του ικανότητα.
Έτσι, το 2002, ο Φλάβιο Μπριατόρε του έδωσε την ευκαιρία που χρειαζόταν να πάει σε μία μεγαλύτερη και πιο ανταγωνιστική ομάδα, ως δοκιμαστικός οδηγός πίσω από τους Τζιανκάρλο Φιζικέλα και Τζένσον Μπάτον, λαμβάνοντας, μάλιστα, μέρος στις επίσημες δοκιμές της Ισπανίας και της Μεγάλης Βρετανίας.
Το 2003, πήρε θέση βασικού οδηγού και κατάφερε να δείξει την αξία του, μαζεύοντας 55 πόντους, έπειτα από μία νίκη και τέσσερις συμμετοχές στο βάθρο, τερματίζοντας στην έκτη θέση του πρωταθλήματος των οδηγών, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι έγινε και ο νεότερος οδηγός που κατακτούσε ποτέ νίκη, με αυτήν που πήρε στο Grand Prix της Ουγγαρίας, σπάζοντας το σχετικό ρεκόρ που κατείχε ο Μπρους ΜακΛάρεν.
Από εκείνο το σημείο και έπειτα, ο Ισπανός «πιλότος» απογειώθηκε και δεν κοίταξε πίσω του, με τη Renault να του δίνει το μονοθέσιο που θα του επέτρεπε να είναι ανταγωνιστικός, για να φτάσει ακόμη και στην κατάκτηση του τίτλου. Το 2004, παρουσίασε ακόμη μία μικρή βελτίωση, με 59 πόντους, κατακτώντας την πέμπτη θέση του πρωταθλήματος των οδηγών, και τη διετία 2005-2006, ήρθε το μεγάλο «μπαμ».
Έχοντας ως βασικό του ανταγωνιστή τον Κίμι Ράικονεν της McLaren, το 2005, έκανε περίπατο, με 133 πόντους, έπειτα από επτά νίκες, έξι pole positions και δεκατέσσερις παρουσίες στο βάθρο, ενώ, το 2006, κόντρα στον Μίκαελ Σουμάχερ της Ferrari, εξασφάλισε, ουσιαστικά, τον τίτλο, χάρη στο εντυπωσιακό ξεκίνημά του, με έξι νίκες στους εννέα πρώτους αγώνες.
Έγινε, έτσι, ο νεότερος οδηγός με δύο συνεχόμενους τίτλους παγκόσμιου πρωταθλητή…
Παράνοια στην Τζέντα, νικητής Χάμιλτον!
Το 2007, ωστόσο, ο εν ενεργεία δις παγκόσμιος πρωταθλητής πήρε μία, μάλλον, ανεξήγητη απόφαση, καθώς άφησε μία στρωμένη κατάσταση στη Renault, η οποία είναι βέβαιο ότι θα μπορούσε να του δώσει κι άλλους τίτλους, για να μεταγραφεί στη McLaren, έχοντας ως teammate του τον ρούκι, εκείνη τη χρονιά, Λιούις Χάμιλτον.
Η άρνηση της βρετανικής ομάδας να τον ορίσει ως «πρώτο» οδηγό του κόστισε αρκετούς βαθμούς και, εντέλει τερμάτισε στην τρίτη θέση της κατάταξης, πίσω από τους Χάμιλτον και Ράικονεν, της Ferrari πλέον, που ήταν και αυτός που κατέκτησε το πρωτάθλημα.
Ακολούθησε η επιστροφή του στη Renault, αλλά η γαλλική ομάδα ήταν πολύ πιο ανίσχυρη σε σχέση με τη διετία 2005-2006 και, μετά, η Ferrari, με τον Αλόνσο να αγγίζει τον τίτλο, το 2010, αλλά να τον χάνει στο τελευταίο Grand Prix, με τον Σεμπάστιαν Φέτελ, εντέλει, να χαμογελά.
Μετά, πάλι McLaren, από το 2015 έως το 2019, για να πει προσωρινό «αντίο» στο κορυφαίο μηχανοκίνητο άθλημα, ενώ, το 2021, επανήλθε με την Alpine, όπου είχε πολύ αξιοπρεπή παρουσία, αποδεικνύοντας, εμπράκτως, πως παραμένει ένας από τους κορυφαίους οδηγούς του grid.
Φέτος, θα δοκιμάσει στην Aston Martin, σε ένα μονοθέσιο, το οποίο, για ακόμη μία φορά, είναι μικρότερο της αξίας του ως οδηγός, αλλά το βέβαιο είναι ότι θα παλέψει πέρα από τα όρια, τη στιγμή που, παρεμπιπτόντως, το ενδεχόμενο να είναι ο Μαξ Φερστάπεν αυτός που θα κατακτήσει, και φέτος, τον τίτλο προσφέρεται στο 1.61, ενώ το ενδεχόμενο να είναι ο Λιούς Χάμιλτον ξανά ο παγκόσμιος πρωταθλητής προσφέρεται σε απόδοση 9.00.
Στα 41 του έτη, ο Φερνάντο Αλόνσο έχει την ψυχή, έχει τη φυσική κατάσταση, έχει και την ικανότητα. Όμως, κάνει διαρκώς «άστοχες» επιλογές ομάδων!
Περισσότερα στοιχηματικά νέα για το μηχανοκίνητο αθλητισμό
Χρησιμοποιούμε cookies για να προσφέρουμε μια καλύτερη και πιο εξατομικευμένη υπηρεσία. Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε την Πολιτική για Cookies