Από τη 17η θέση στην κορυφή της Ευρώπης

Ποιος να το περίμενε, πέρυσι τέτοια εποχή, ότι ο Παναθηναϊκός θα έφτανε στην κορυφή της Ευρώπης, κατακτώντας το έβδομο τρόπαιο Euroleague στην ιστορία του.

Το αποκορύφωμα της εσωστρέφειας

Διότι, είναι γεγονός πως όταν τελείωσε η προπέρσινη σεζόν, που βρήκε το «τριφύλλι» στην προτελευταία θέση της κανονικής διάρκειας, με μόλις επτά νίκες, σε σύνολο 34 αγώνων, άπαντες συνηγορούσαν πως η κατάσταση αυτή έπρεπε να αλλάξει και οι «πράσινοι» να βρεθούν ξανά σε θέση να διεκδικούν το βαρύτιμο τρόπαιο.

Σε όλα αυτά, μάλιστα, είχαν έρθει να προστεθούν και οι τελικοί της Basket League, στους οποίους Ολυμπιακός έκανε… περίπατο, με 3-1 νίκες, με τον τίτλο, μάλιστα, να κατακτάται μέσα στο «ΟΑΚΑ», σε μία αναμέτρηση η οποία αν δεν είχε διακοπή, φαινόταν ότι πολύ εύκολα θα οδηγούσε σε ρεκόρ διαφοράς πόντων υπέρ των «ερυθρολεύκων» στα ντέρμπι των αιωνίων.

Το καλοκαίρι της δράσης

Και πώς μπορούσε να αλλάξει η κατάσταση που είχε διαμορφωθεί; Μα φυσικά με δράση, με τη διοίκηση της ομάδας να ανακοινώνει καταρχάς την έλευση του Εργκίν Αταμάν ως προπονητή, ενδεικτική των προθέσεών της να δώσει πολλά χρήματα, για να κάνει ξανά τον Παναθηναϊκό την απόλυτη «team to beat».

Μετά ήρθαν οι μεταγραφές. Κώστας Σλούκας, Ματίας Λεσόρ, Χουάντσο Ερνανγκόμεθ, Ντίνος Μήτογλου, ενώ το κερασάκι στην τούρτα, ο Κέντρικ Ναν, αποκτήθηκε εν τω μέσω των αγωνιστικών υποχρεώσεων της ομάδας, τον Οκτώβριο.

Κάπως έτσι, και έχοντας κερδίσει ήδη μία φορά τον Ολυμπιακό στο «ΣΕΦ» για το πρωτάθλημα, οι οπαδοί του Παναθηναϊκού μπορούσαν να είναι αισιόδοξοι.

Τα κομβικά αποτελέσματα και η πίστη στο πλάνο

Ο Αταμάν, ως προπονητής, όπως όλοι οι μεγάλοι προπονητές, διότι τέτοιος είναι, έχει το δικό του πλάνο, το οποίο δεν θα μπορούσε να μην εφαρμόσει στον ακέραιο βαθμό και στο «τριφύλλι».

Είναι προπονητής που εμπιστεύεται τους παίκτες του, το ένστικτό τους, την εκτελεστική δεινότητά τους και την εν γένει ικανότητά τους να παίρνουν αποφάσεις όταν η μπάλα «καίει».

Κατάφερε, λοιπόν, πολύ εύκολα να τα βρει με τους σούπερ σταρ που είχε στο ρόστερ του, να τους εντάξει στα καλούπια της ομάδας και εκείνοι να δίνουν σε κάθε αγώνα το 100% των δυνατοτήτων τους.

Κομβική, βέβαια, αποδείχθηκε η νίκη στην έδρα της Μονακό, αλλά και σε αυτήν της Ρεάλ Μαδρίτης, καθώς, ειδικά η δεύτερη, ήρθε να αποδείξει ότι οι «πράσινοι» είχαν το know how αντιμετώπισης της «βασίλισσας» και την ίδια τακτική, ίσως και στην πιο εξελιγμένη μορφή της, θα μπορούσαν να εφαρμόσουν και σε ένα ενδεχόμενο νοκ-άουτ συναπάντημα των δύο ομάδων.

Έφτασε, λοιπόν, η ώρα των πλέι οφ, στα οποία ο Παναθηναϊκός έμπαινε ως δεύτερος και αντιμετώπιζε με πλεονέκτημα έδρας τη Μακάμπι Τελ Αβίβ.

Ο τίτλος δεν γινόταν να χαθεί!

Κοιτώντας τώρα πίσω, είναι μάλλον δεδομένο ότι, έτσι όπως πήγε η χρονιά, αυτή η Euroleague δεν ήταν… δυνατόν να χαθεί για τον Παναθηναϊκό. Έδειξε χαρακτήρα στα κρίσιμα, αλλά είχε και παίκτες που μπορούσαν να δείξουν αυτόν τον χαρακτήρα.

Διότι, όπως αποδείχθηκε και τα προηγούμενα χρόνια, καλή και, πολλές φορές, χρήσιμη και η λεγόμενη «βαριά φανέλα», αλλά δεν παίζει αυτή! Χρειάζεται συγκέντρωση και επαγρύπνηση, χρειάζεται ποιότητα, που δεν μπορεί να βγει από τον οποιονδήποτε.

Χρειάζεται, πάνω απ’ όλα, πλάνο και πίστη σε αυτό, καθώς υπάρχει εμπιστοσύνη στον προπονητή. Ο Παναθηναϊκός τα είχε όλα αυτά και, λογικά, «τραμπούκισε» τόσο τη Φενέρμπαχτσε όσο και τη Ρεάλ Μαδρίτης, επιστρέφοντας από το Βερολίνο με το βαρύτιμο τρόπαιο.

Ανακαλύψτε περισσότερα από την bet365

Τελευταία στοιχήματα και αποδόσεις